Анҷали Такур, мудири шӯъбаи истеҳсолкунандаи Бунёди семент Амбуҷа, Ҳиндустон
Анҷали дар оилаи кишоварзӣ ба воя расида, ба дараҷаи бакалаврӣ дар соҳаи боғдорӣ ва MBA дар соҳаи менеҷменти агробизнес ноил гардид. Вай ҳамеша хоҳиш дошт, ки бо ҷамоатҳои деҳқонӣ ва оилаҳои деҳқонӣ ҳамкорӣ кунад ва онҳоро дастгирӣ кунад ва ин ӯро илҳом бахшид, ки дар ин бахш касб касб кунад.
Дар нақши худ ба ҳайси менеҷери воҳиди истеҳсолӣ дар Фонди семент Амбужа, Анҷали барои баланд бардоштани иқтидори кормандони сатҳи саҳроӣ кор мекунад, ки ба деҳқонони пахтакори беҳтар омӯзишҳо мегузаронанд. Вай бо онҳо барои таҳияи қитъаҳои намоишӣ кор мекунад, ки онҳо метавонанд усулҳои пешқадами кишоварзиро намоиш диҳанд ва барои арзёбии самаранокии таҷрибаҳои аз ҷониби деҳқонон қабулшуда тадқиқот ва тадқиқоти ибтидоӣ мегузаронад.
Кадом мушкилоти асосиро дар истеҳсоли пахта дар Ҳиндустон мебинед?
Истифодаи пестисидҳо мушкил аст – мо медонем, ки истифодаи аз ҳад зиёди пеститсидҳо барои муҳити зист, ба хок ва об ва бавосита ба саломатии инсон зараровар аст. Ман мехоҳам, ки дар байни ҷамоатҳои деҳқонӣ огоҳиро дар бораи кам ва камтар истифода бурдани пеститсидҳо ва пайдо кардани усулҳои алтернативии табиии мубориза бо ҳашароти зараррасон идома диҳам. Муваффақ шудан ба ин маро дар нақши худ бармеангезад.
Метавонед дар бораи дигаргуниҳои мусбате, ки дар рӯи замин дидаед, ба мо нақл кунед?
Ман бо чамъ-иятхои пахтакорй дар замин кор мекунам ва дар давоми солхо бисьёр дигаргунихои мусбатро дидаам. Қабули таҷрибаҳои нав дар ин соҳа осон аст, аммо тағйироти мусбӣ дар робита ба тағирёбии рафтори дарозмуддат хеле муҳим аст. Масалан, пештар дехконон хангоми пошидани пестисидхо аз воситахои хифзи индивидуалй истифода намебурданд, холо бошад. Ва агар ман аз 8 то 10 сол пеш назар кунам, меҳнати кӯдакон вуҷуд дошт, аммо дар минтақаҳои лоиҳавии мо, ки ҳоло аз байн рафтаанд. Тарзи омух-тани дехконон ва тарзи такмил додани худ ба ман илхом мебахшад.
Оё шумо метавонед баъзе мисолҳоро дар бораи таҷрибаҳои устувортаре, ки деҳқонон амалӣ мекунанд, нақл кунед?
Бисёр таҷрибаҳо мавҷуданд, ки ба рушди устувори кишоварзӣ мусоидат мекунанд. Масалан, барои дастгирии беҳтари сарфаи об ва ҷамъоварии ҳосил, мо бо деҳқонон барои насб кардани ҳавзҳои хоҷагиҳои деҳқонӣ ва обёрии қатрагӣ дар саҳроҳои онҳо кор мекунем – мо медонем, ки самаранокии обёрии қатрагӣ 85% - 90% аст, бинобар ин, ин ба коҳиши истифодаи об ва ғайра мусоидат мекунад. таҷрибаҳои устувор дар маҷмӯъ. Мо инчунин харитаи гуногунии хок ва биологиро мегузаронем ва сипас бо деҳқонон барои барқарор кардани ин захираҳо дар хоҷагиҳои онҳо кор мекунем. Ба таври васеъ, ман нақшаҳои давлатиро муайян мекунам, ки метавонанд барои дастгирии деҳқонон дар татбиқи таҷрибаҳои нав кӯмак расонанд ва ман имкониятҳоро барои шарикӣ бо донишгоҳҳо ва муассисаҳо барои дастгирии тадқиқоти дахлдор оид ба амалияи устувори кишоварзӣ ҷустуҷӯ мекунам.
Ба мо бештар бигӯед, ки чӣ гуна шумо занонро дар пахтакорӣ дастгирӣ мекунед?
Вақте ки ман ба нақши худ шурӯъ кардам, дидам, ки занони зиёде ба меҳнати кишоварзӣ машғуланд, аммо онҳо дар қабули қарорҳо иштирок намекунанд. Ман мехостам, ки донишамро бо онҳо мубодила кунам, то онҳоро тавонманд созам. Ман ба гузаронидани машғулиятҳои омӯзишӣ ва баланд бардоштани огоҳӣ дар бораи барномаи беҳтари пахта ва дигар амалҳои агрономӣ дар байни занҳои фермер ва коргарони хоҷагӣ шурӯъ кардам. Тарзи омӯхтани чизҳои нав ба ман илҳом мебахшад. Қаблан онҳо дар бораи таҷрибаҳои устувортар дониши маҳдуд доштанд, аммо ҳоло онҳо дар бораи тамғагузории пестисидҳо, чӣ гуна ҳавасманд кардани ҳашароти муфид ва манфиатҳои пӯшидани таҷҳизоти муҳофизати инфиродӣ, ба монанди ниқоб ва дастпӯшакҳо медонанд.
Оё ягон фикре ҳаст, ки шумо мехоҳед моро тарк кунед?
Ман дар ҷомеаи мардона зиндагӣ ва кор мекунам – дар деҳот мебинам, ки падарони зиёде духтаронашонро намегузоранд, ки ба таҳсил дар мактаби олӣ раванд. Нақши ман дар расонидани омӯзиш ба занон муҳим аст, зеро онҳо якдигарро рӯҳбаланд ва рӯҳбаланд мекунанд, ки ин барои онҳо имкониятҳои нав мекушояд. Ман ин тағиротро барои наслҳои оянда мебинам.
